پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

یکی از چالش‌هایی که از سال ۱۳۹۶ کشور ما با آن مواجه شده، افزایش آمار مهاجرت است. این روند البته با پاندمی کرونا بسیار کاهش پیدا کرد و دلیل آن هم وجود قوانین سخت‌گیرانه در بسیاری از کشور‌ها برای پذیرش افراد خارجی و رعایت پروتکل‌های بهداشتی و درمانی بود. بعد از پاندمی کرونا، به‌یکباره موج مهاجرت از ایران افزایش چشمگیری پیدا کرد و دیگر مختص دانشجویان و نخبگان نبود. این بار موج مهاجرت به جامعه پزشکی و پرستاری رسید و حتی در دو سال اخیر جامعه کارگری هم با موج مهاجرت کارگران به کشور‌های همسایه مواجه شد. مشکلات معیشتی دیگر تنها مربوط به قشر محروم جامعه نیست. از پزشک و پرستار بگیر تا مهندس و معلم همه و همه با مشکلات معیشتی مواجه شدند و در این بین، جامعه خلبانی هم نتوانست از این قاعده مستثنی بماند. بر مبنای اطلاعات موجود فقط ۴۷ خلبان از یک ایرلاین بخش خصوصی و ۶۴ خلبان از ایرلاین اصلی ایران - ایران ایر- به دلیل کاهش میزان دریافتی و برابری آن با قدرت خرید ریال و البته مشکلات دیگری که در این حوزه وجود دارد حالا در کشور‌های دیگر و با هواپیما‌های عمدتا کم کارکرد و نو فعالیت می‌کنند.

روزنامه شرق با انعکاس گزارشی با عنوان تحریم داخلی صنعت هوایی اقدام به انعکاس مظلوم نمایی‌های برخی از شرکت‌های هواپیمایی را نمود. وزارت راه و شهرسازی هم پاسخی بدان گزارش داد که عینا در ادامه متن اورده شده است. ما می‌گوییم این دو را بی خیال، اگر ایرلاین‌ها واقعا حق دارند آیا حاضرند با کارشناسان ما وارد مناظره تلویزیونی شوند؟ ما می‌خواهیم با مردم در خصوص بنزین ۶۰۰ تومانی، پرداخت هزار تا دو هزار دلاری حقوق خلبان و پرداخت حقوق ناچیز به خدمه پرواز، تاخیر‌های چندین ماهه و چندین ساله در پرداخت عوارض فرودگاهی، استفاده از ناوگان ۱۵ سال به بالا، متوسط ساعت صندلی -پرواز ۳۰ دلاری در دنیا (هرچند این اصطلاح غلط است)، زد و بند‌های چارتری که بعضا ریشه اش در خود ایرلاین می‌تواند باشد و سه موضوع مهم دیگر که حتما خود دوستان ایرلاین دار بهتر از ما می‌دانند در مورد چیست، می‌خواهیم صحبت و تبادل نظر کنیم. دوستان حاضر به حضور هستند؟

چپ می‌رویم نق می‌زنند، راست می‌رویم نق می‌زنند. دائم در حال دبه کردن مستقیم و غیرمستقیم هستند. حجم بالایی از مسافران ناراضی و بسیاری از شاکیان، ناامید از رسیدن به حداقل حقوق خود می‌باشند. کیفیت خدمات پروازی افتضاح و پول درخواستی در حد پرواز نیویورک به اوتاوا؟! خدا لعنت کند هرچه انحصار کثیف و رانت وابسته به لابی را که قصدش به حاک سیاه نشاندن کشور است. جالب اینکه با افشاگری‌ها، حیا هم نمی‌کنند. وقتی بنزین جت را به قیمت ۷۵۰ تومان می‌خرند (حدود ۱۵ برابر ارزانتر از چیزی که فکرش را کنید. یک سوم هزینه‌های پرواز مربوط به سوخت است) و وقتی حقوق ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ دلاری به خلبان می‌دهند (حدود ۴ برابر ارزانتر از آنچه که فکر می‌کنید. حقوق خلبان در حدود ۱۰-۱۲ هزار دلار است. هزینه کادر پرواز هم یک سوم هزینه پرواز را بطور متوسط تشکیل می‌دهد). وقتی بجای هواپیمای ۱۵-۲۵ میلیون دلاری از دست چندم‌های ۳-۵ میلیون دلاری برای پرواز استفاده می‌شود. وقتی هزینه فرودگاه را با تاخیر شش ماهه تا دو سال می‌پردازند و ... پناه بر خدا از این همه ادعا و ادا. تنها موردی که در آن، هزینه بیشتری توسط ایرلاین‌ها پرداخت می‌شود، هزینه تامین قطعات یدکی است. برایتان سوال ایجاد نمی‌شود که چرا با وجود آنکه همه این موارد را تقریبا همه فعالان بخش و سازمان‌های نظارتی می‌دانند و از آن مطلع هستند، به جماعت ایرلاین چی اجازه بهانه گیری‌های مکرر داده می‌شود؟ کجای سیستم بنظر شما درز دارد؟ جنس آلودگی‌ها قابل حدس زدن نیست؟ اگر انجمن شرکت‌های هواپیمایی، خود را صاحب حق می‌داند پاسخ ما را بدهد. از الان هم می‌گوییم که دادن پاسخ را روی یخ بنویسید. پاسخی وجود ندارد.

انقدر به مشتی آدم ریز و درشت صاحب ایرلاین بشکلی نابجا امتیاز و رانت داده ایم که حالا نمی شود به هیچ صورتی با آنها مقابله نمود و به قانون مداری دعوت شان کرد. بنزین دو سنتی و خلبان 1200 دلاری و کادر پرواز 300-500 دلاری و هواپیمای عموما از رده خارج سه میلیون دلاری، می شود بهشت طیاره پرانی در روی زمین. چه کیفی می دهد با این هزینه ها ایرلاین داری کنی و تکان هم بخورند بگویی تحریم هستیم. خاک بر سر مدیران فاسد و بی دست و پای دولتی که توان کنترل چند ده ایرلاین داخلی و به نظم و نظام درآوردن انها را ندارند؟ راستی چه خبر از رئیسی که از خانه اش حدود هزار سکه دزدیده شده بود و جرات اعلام آن را به پلیس نداشت؟ از کجا آورده بودی جناب رئیس؟

هرچند اصطلاح ساعت صندلی پرواز یک اصطلاح عوامانه و کلی است ولی برای تفهیم مطلب بشدت کاربرد دارد. هزینه یک پرواز بشکل عمده از سه جز ناوگان، سوخت و کادر پرواز تشکیل می شود. در ایران بجای ناوگان نوی 15 میلیون دلاری از ناوگان دست چندم و عموما از رده خارج 3-5 میلیون دلاری استفاده می شود(کاهش رفاه و آسایش و بعضا ایمنی) ،کادر پرواز و خلبان ها حقوقی بین 4 هزار دلار تا 12 هزار دلار در ماه دارند. در حالیکه در ایران این حقوق در حدود 500 دلار تا 1500 دلار است. سوخت هواپیما قیمتی در حدود 15 هزار تومان تا 35 هزار تومان در کشورهای مختلف دارد و در ایران در حدود 650 تومان( حدود دو سنت) است. شما پیدا کنید پرتقال فروش را . به زودی افشاگری های خاصی در خصوص ارز ، وام های بزرگ، دلالی قطعات هم خواهیم کرد. یا آدم شوید یا دودمان تان را با شفاف سازی قانونی به باد می دهیم.

برخورد هواپيمایی ای‌تی‌آر مسير تهران-ياسوج، دستمايه‌اي شد تا نگاه‌ها به هواپيمايي آسمان برگردد. شركت هواپيمايي كه سهامدار اصلي آن سازمان بازنشستگي كشوري است. سازماني كه متولي‌اش وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي است.